แต่ทว่าพอกลับมาที่..ที่เราอยู่ด้วยกัน ทุกครั้งที่ฉันเห็นหน้าเธอ
เข้ามาต้อนรับด้วนความมีไมตรี และรอยยิ้มที่ไม่เคยจางหายไป
ไม่ว่าฉันจะเหนื่อย ล้า เหงา เศร้า หรือ บางครั้งก็ "บ้า" ด้วยอารมณ์โกรธ
เธอก็ไม่เคยห่างและหายไปจากข้างกายฉันเลย
นี่แหล่ะน้า...ความรัก และ ความอบอุ่นเล็ก ๆ ที่เธอมีให้ฉันมาตลอด
คอยรับฟังทุกเรื่องราว..โดยไม่ปริปากบ่นหรือโต้เถียง แค่เพียงเธอมองหน้าและยิ้มอุ่นๆ ให้
แค่นี้ก็โอเคนะ...หายเหนื่อยได้เลยหล่ะ
ขอบใจนะ...ที่รักกันและให้ความอบอุ่นกันมาเสมอ และตลอดระยะเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันมาและตลอดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น